بیگلری، فریدون (1391)، تاریخچة پژوهش‌های پارینه‌سنگی ایران از آغاز تا اواخر دهة هفتاد، در مجموعه مقالات هشتاد سال باستان شناسی ایران، به کوشش یوسف حسن زاده و شیما میری، جلد 2، صص. 48-7، نشر پازینه با همکاری موزه ملی ایران و پژوهشکده باستان شناسی، تهران
نخستین گام‌های جدی در پژوهش‌های پارینه‌سنگی ایران پس از جنگ جهانی دوم را کارلتن کوون برداشته است. فعالیت‌های میدانی باستان‌شناسان امریکایی، کانادایی، انگلیسی، دانمارکی و باستان‌شناسان برخی کشورهای دیگر در دهة 1330خ (1950م) تا اواسط دهة 1350خ (1970م) اطلاعات ما را از فرهنگ‌های پارینه‌سنگی ایران، خصوصاً در زاگرس افزایش داد. اما مقطعی بودن این پژوهش‌های میدانی و نبود کاوش‌ها و بررسی‌های گسترده و مداوم باعث شد که ایران به‌رغم غنای آثار پارینه‌سنگی، در عرصه‌های بین‌المللی به جایگاه واقعی خود در پژوهش‌هاي پارینه‌سنگی دست نیابد. از سوی دیگر باستان‌شناسان ایرانی نیز به دلایل گوناگون بسیار دیرتر از سایر کشورهای منطقه وارد این عرصة پژوهشي شدند و عملاً از اواخر دهة 1360 و طی دهة 1370 بود که نخستین پژوهش‌های میدانی خود را انجام دادند. در نتیجة این تلاش‌های جدید مکان‌های متعددی در مناطق ناشناخته چون گیلان، حاشیة کویر مرکزی و همچنین زاگرس شناسایی، بررسي و نتايج آن منتشر شد. اما این تلاش‌های اولیه و انفرادی به علت نبود حمایت تشکیلات رسمی باستان‌شناسی کشور تا اواخر دهة 1370 گسترش چندانی نیافت. بازگشت مجدد باستان‌شناسان خارجی در دهة 1380 از سویی باعث آشنایی باستان‌شناسان جوان ایرانی با شیوه‌های جدید کاوش در مکان‌های پارینه‌سنگی شد و از سوی دیگر امکان بازنگری برخی نظریات پیشین را فراهم آورد.
برای دریافت مقاله اینجا را ببینید
استقرارهای پارینه‌سنگی قدیم و میانی در شمال البرز و تالش، جنوب دریای کاسپی
شواهد احتمالی از آدمخواری در میان شکارگران اواخر عصر سنگ در جنوب زاگرس
دهة ,پارینه‌سنگی ,باستان‌شناسان ,پژوهش‌های ,اواخر ,میدانی ,اواخر دهة ,تا اواخر ,پارینه‌سنگی ایران ,پژوهش‌های پارینه‌سنگی ,از سوی ,پژوهش‌های پارینه‌سنگی ایران ,تاریخچة پژوهش‌های پارینه‌سنگی
درباره این سایت