یکی از راههایی که باستان شناسان از طریق آن می توانند اطلاعاتی از نحوه استفاده انسانهای پارینه سنگی از محیط اطرافشان کسب کنند، بررسی جنس سنگهای استفاده شده در ابزار سازی است. سنگ آتشزنه یا چخماق از انواع سنگ مرغوبی است که در این دوره بکرات استفاده می شد. این نوع سنگ سیلیسی اغلب یا به شکل میان لایه های نه چندان ضخیم یا به شکل گرهک در سنگ آهک یافت می شود. فرسایش صخره ها در دراز مدت باعث پراکنش قطعات سنگ آتشزنه در دامنه ها می شود که در نهایت به بستر مسیلها و رودخانه ها می رسند. جوامع دوره پارینه سنگی از هر دو نوع منابع اولیه و ثانویه سنگ آتشزنه استفاده می کردند. در مطالعه حاضر بر اساس بررسی های انجام شده در غار دواشکفت که در دوره پارینه سنگی میانه (پیش از حدود 40 هزار سال پیش) ستگاه انسانهای احتمالا نئاندرتال بوده و همچنین مکانهای باز در منطقه تپه ماهوری گاکیه در شرق کرمانشاه، سعی شده درباره شیوه ها استفاده ساکنان غار از منابع سنگ آتشزنه (چرت رادیولاریت) اطلاعاتی کسب شود. در نتیجه این مطالعه مشخص شده که ساکنان غار بیشتر از سنگ های آتشزنه محلی که در اطراف غار در دامنه جنوبی کوه طاق بستان-میوله یافت می شد، برای ابزار سازی استفاده می کردند. وجود تعداد کمتری سنگ آتشزنه مرغوب مربوط به منطقه گاکیه در غار نشان می دهد که ساکنان غار در مواردی برای تهیه سنگ مناسب تا فاصله حدود 15 کیلومتری از غار دور می شدند.
برای دریافت مقاله اینجا را ببینید.
منبع:
بیگلری، فریدون (1391)، غار دواشکفت و الگوهای تامین و استفاده از منابع سنگی طی دوره پارینه سنگی میانی در دشت میانکوهی کرمانشاه، گزارش هاى باستان شناسى (8)؛ ويژه مجموعه مقالات همايش بين المللى باستان شناسى ايران: حوزة غرب، كرمانشاه، صص. 30-11، پژوهشکده باستان شناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی، تهران
استقرارهای پارینه‌سنگی قدیم و میانی در شمال البرز و تالش، جنوب دریای کاسپی
شواهد احتمالی از آدمخواری در میان شکارگران اواخر عصر سنگ در جنوب زاگرس
سنگ ,غار ,استفاده ,سنگی ,آتشزنه ,پارینه ,پارینه سنگی ,سنگ آتشزنه ,دوره پارینه ,که در ,استفاده می
درباره این سایت