غار نیمه ویران اشکفت گاوی که خرابه‌های آن سال‌ها پشت تاسیسات سنگ‌شکنی پتروشیمی مرودشت پنهان مانده، رازهای شگفتی از زندگی و مرگ نیاکان عصر سنگ ما را در دل خود پنهان کرده است. این غار زمانی ستگاه گروه‌هایی از شکارگران اواخر دوران پارینه‌سنگی بود که طبق بررسی‌های اخیر دو پژوهشگر امریکایی همنوعان خود را قصابی می کردند و احتمالا می‌خوردند!
اشکفت گاوی نخستین بار در بررسی باستان‌شناختی مرودشت توسط باستان‌شناس فقید امریکایی ویلیام سامنر در سال 1348 شناسایی شد. پس از گذشت تقریبا یک دهه، مایکل روزنبرگ طی بررسی غارها و دیگر مکان‌های دوران پارینه‌سنگی مرودشت در سال 1357 در این غار کاوش محدودی انجام داد که در نتیجه آن آثاری از سه دوره مختلف پارینه‌سنگی با قدمتی بین حدود 12 هزار سال تا بیش از 40 هزار سال کشف شد. این آثار شامل ابزار سنگی، استخوان حیوانات و شماری قطعات استخوان و دندان انسان بود که نشان دهنده استفاده شکارگران دوره های پارینه سنگی‌میانی، جدید و فرا پارینه‌سنگی از این غار بود.
برای دریافت فایل پی دی اف یادداشت اینجا را ببینید.
مشخصات کتاب‌شناسی:
بیگلری، فریدون 1394، شواهد احتمالی از آدمخواری در میان شکارگران اواخر عصر سنگ در جنوب زاگرس، دانشنامه، شماره 8، ص 119-1
استقرارهای پارینه‌سنگی قدیم و میانی در شمال البرز و تالش، جنوب دریای کاسپی
شواهد احتمالی از آدمخواری در میان شکارگران اواخر عصر سنگ در جنوب زاگرس
سال ,شکارگران ,پارینه‌سنگی ,غار ,سنگ ,مرودشت ,عصر سنگ ,شکارگران اواخر ,این غار ,در سال ,در میان ,میان شکارگران اواخر
درباره این سایت